امت میانه

  الله نور السماوات والارض مثل نوره کمشکاه فیها مصباح المصباح فی الزجاجه الزجاجه کانها کوکب دری یوقد من شجره مبارکه زیتونه لا شرقیه ولا غربیه یکاد زیتها یضی لو لم تمسسه نار نور علی نور  

خدا نور (وجودبخش) آسمانها و زمین است، داستان نورش به مشکاتى ماند که در آن روشن چراغى باشد و آن چراغ در میان شیشه‏اى که از تلألؤ آن گویى ستاره‏اى است درخشان، و روشن از درخت مبارک زیتون که (با آنکه) شرقى و غربى نیست (شرق و غرب جهان بدان فروزان است) و بى‏آنکه آتشى زیت آن را برافروزد خود به خود (جهانى را) روشنى بخشد، پرتو آن نور (حقیقت) بر روى نور (معرفت) قرار گرفته است. و خدا هر که را خواهد به نور خود (و اشراقات وحى خویش) هدایت کند و (این) مثلها را خدا براى مردم (هوشمند) مى‏زند (که به راه معرفتش هدایت یابند) و خدا به همه امور داناست 

الحاد خرافه ایمان 

انسان هر گاه در مسیر کمال قرار می گیرد در معرض انحراف به دو جهت است الحاد و خرافه این درحالی است که یک راه مستقیم بیشتر وجوود ندارد

توضیح اینکه انسان در وادی جهان بینی و شناخت حقیقت یا چیزی را که وجود دارد  انکار می کند  یا ممکن است به چیزی را که وجود ندارد بدون دلیل اعتقاد پیدا کند  به عبارت دیگر عده ای در مقام فکر وتحقیق در جهان آنچه که علت نیست علت می پندارند مانند آنان که افلاک را اسباب برای اداره امور انسان می دانند یا بت ها را خدا یا ...  که این را نوعی خرافه می توان گفت 

اتقولون علی الله ما لا تعلمون  

ایهاچیزى را که نمى‏دانید در باره خداوند مى‏گویید

یا اینکه علت واقعی جهان را بدون هیچ دلیل  انکار می کنند و می گویند این جهان وانچه در آن است از روی اتفاق ایجاد شده که این سبت به خداوند نوعی الحاد است  

و قالو ما هی الا حیاتنا الدنیا نموت و نحیا وما یهلکنا الا الدهر و ما لهم بذلک من علم ان هم الا یظنون  

و گویند: «هیچ حیاتى جز همین زندگى دنیاى ما نیست که مى‏میریم و زنده مى‏شویم، و چیزى جز روزگار، ما را هلاک نمى‏کند، و آنان به این نکته هیچ علمى ندارند، ایشان جز گمان نمى‏بافند.» 

 مومن آن است که نه بی دلیل انکارو نه بی دلیل رد کند

و کذلک جعلناکم امه وسطا  راست کیشان و درست پنداران همیشه مردمان میانه اند   

 این مقاله ادامه دارد